مناجات نیمه شعبان با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
سـلام ای آشـنـای ســال و مـاهـم سـلام ای عـهـد و پیـمـان قـدیمی سـلام ای مـاه پـنـهـان از نظـرها سلام ای مـهـربـان یـار صمـیمی دلی دارم پر از هجـرانت ای یار من از تـنها، به تـنـهـایی رسیدم دویـدم، گـرچـه پـایـی لـنگ دارم شـنـیدم جـمـعـه مـیآیی، رسـیـدم سر شـب تـوبـه کردم مثل هربار سـحـر شد با دعـایت عـهـد بـستم ولی صبح آمد و ظهـر آمد و باز همان عهـدی که بستم را شکـستم گــنـهـکـارم خـودم مـیدانــم آقــا دلـیـل ایـن هـمـه دوری مـنـم من تو خیلی مهربانی، پس عجب نیست اگـر بـر آب و آتـش مـیزنـم من سـر بـازار دیــدار تـو هــر روز ضرر کـردم، دلم بیمشتری ماند گـرفـتـند از تو مـردم حـاجت اما بـرات من که بـودم آخـری، مـاند |